تقدیر نه در رمل نه در کاسهء چینی ست!

آیندهء ما دورتر ازآیینه بینی ست

ما هر چه دویدیم به جایی نرسیدیم

ای باد! سرانجام تو هم گوشه نشینی ست

از خاک مرا برد و به افلاک رسانید

این است که من معتقدم عشق زمینی ست

یک لحظه به بخشایش او شک نتوان کرد

با این همه تردید در این باره یقینی ست

شادم که به هر حال به یاد توام اما

خون می خورم از دست تو و باز غمی نیست. 

"فاضل نظری"